" قـــاعـــــده پــــنـجـــــم " کیــمــیــای عــقــل بــا کیـــمــیــای عــــشــــق فــــرق دارد. عـــقــل محــتاط اســت. تـــرســان و لــرزان گــام بــر می دارد. بــا خـــودش می گــویــد : مراقــــب بــــاش آســیــبــی نــبــیــنــی .» امّــــا مـــگــر عــــشــــق ایـــن طـــور اســـت؟ تـــنـــها چـــیـــزی کـــه عـــشــــق می گـــویـــد ایـــن اســـت: خـــودت را رها کـــن، بـــگـــذار بــــرود !» عقل به آسانی خراب نمی شود.

" قــــــاعــــده چــهــارم" صــفـات خـــــــدا را می تــوانی در هر ذره کائــنــات بیــابی چون او نه در مســجد و کـلیـــسا و دیر و صومعه ، بلکه هرآن همــه جـــــا هست. همان طور که کســــی نیست که او را دیـــده و زنــده مانـــده باشد ، کســــی هم نیست که او را دیــــده و مـــرده باشد. هـــــر کـــه او را بـــیـــابـــد، تــــا ابــــد نـــــزدش می مــــانـــد .

"قــــاعـــده اول" " کلماتی که برای توصیف پروردگار به کار می بریم ، همچون آینه ای است که خود را در آن میبینیم. هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا اگر موجودی ترسناک و شرم آور به ذهنت بیاید، به این معناست که تو نیز بیشتر مواقع در ترس و شرم به سر میبری. اما اگر هنگامی که نام خدا را می شنوی ابتدا عشق و لطف و مهربانی به یادت بیاید، به این معناست که این صفات در وجود تو نیز فراوان است."

سلام. چند روز پیش با یه کتابی آشنا شدم با اسم " ملّت عشق" نشستم تا آخر خوندماین کتاب به قدری حالمو عوض کرد و جملاتش دل نشین بود که تصمیم گرفتم قواعد چهل گانه ای رو که در این کتاب بیان کرده براتون بزارم امیدوارم خوشتون بیاد.